Viðurstyggilegar fréttir af níðingsverkum

Hvers vegna hefur aldrei verið talað um þetta áður? Getur verið að stór hluti fólks hér á landi hafi persónulega sögu að segja af misnotkun eða niðurlægingum á barnaheimilum, upptökuheimilum eða jafnvel sumarbúðum? Voru það bara níðingar sem fengust til að reka slíkar stofnanir? Var þetta kallað stríðni, agi, herðing, uppeldi, kennsla?! - hvaða merkimiða var hægt að setja á svona til að réttlæta það sem gekk á fyrir börnum og foreldrum? Það er hreint út sagt skelfilegt að heyra þetta og ekki furða þótt margir hefi átt erfitt uppdráttar í lífinu síðan, eins og sjá mátti í Kastljósi í kvöld. Maður getur ekki annað en spurt sig hvað telst eðlilegt í þessum heimi og hvaða viðmið getur maður kennt börnunum sínum?

Athugasemdir

[Olga Ingimundardóttir (IP-tala skráð) 6.2.2007 kl. 00:30]

Takk fyrir að þú skulir láta þig þetta skipta máli. Var að skoða bloggsíður sem ég hef ekki gert áður en sé ekki að það séu margir sem hafi áhuga á þessum málum. Ég fékk hálfgert sjokk þegar ég sá þriggja síðna lofgjörð um Árbótarheimilið í Mogganum um daginn. Ég man ekki betur en, og veit það, að það hafi komið fram ásakanir þar um kynferðislega misnotkun, en málið var látið falla niður. Nú á það að vera dæmi um gott heimili á vegum skattborgara. Ég spyr hvers konar siðferði ríkir hér á landi. Af hverju geta allir félagsmálaráðherrar undanfarinna ára yppt öxlum og þurfa ekki að bera ábyrgð á neinu. Hvers eiga þessi aumingja börn að gjalda, sem eru orðin undir í samfélaginu og komast í hendur á slíkum stofnunum. Ég er að springa úr reiði. 

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 6.2.2007 kl. 12:58]

Við búum í samélagi þar sem það þekkist ekki hjá stjórnvöldum að taka ábyrgð. Það orð er þeim gjörsamlega framandi. Við Þurfum að sýna okkar ábyrgð í verki og hætta að kjósa yfir okkur ábyrgðarlausan her fólks sem yppir öxlum.