Skemmtun fyrir konur, börn og homma - hvað kemur rigning þessu við?

Í Blaðinu í dag er ágætis kvikmyndasíða sem ég las upp til agna, sérstaklega greinina um söngvamyndir sem sagðar eru gerðar fyrir ofangreinda hópa. Svo er listi yfir vinsælustu titillög nokkra dans- og söngvamynda, en fjögur af tíu titillögum fjalla um rigningu!

Ég elska dans og söngvamyndir -og er stolt af því, og held mest upp á tvö tímabil. Fyrst eru það gullaldarár MGM kvikmyndaversins í kringum 1950 þegar sjarmörinn Gene Kelly, dramaunglingurinn Judy Garland, stríðnispúkinn Mickey Rooney, sunddrotningin Esther Williams og dansandi parið Fred og Ginger voru upp á sitt besta. Síðara tímabilið eru svo the "roving eighties". Nostalgían grípur mig og diskótakturinn hríslast um mig alla þegar ég hugsa um Flashdance, Grease, Footloose, Saturday Night Fever, Breakdance, Beat Street og Fame. Ég á það meira að segja til að bresta í söng við ýmis tækifæri, stökkva upp á bíla og húsgögn og tjá mig með dillandi diskó eða steppi og taka nokkra létta tóna. Ef þið hafið ekki séð mig, þá eigið þið mikið eftir! En það var þetta dularfulla rigningarmál. Vinsælustu titillög söngvamynda eru samkvæmt Blaðinu:

1. Singin' in the Rain úr úr samnefndri mynd
2. America úr West Side Story
3. Over the Rainbow úr Wizard of Oz
4. The Sound of Music úr samnefndri mynd
5. Tomorrow úr Annie
6. Supercalifragilisticexpialidocious úr Mary Poppins
7. The Rain in Spain úr My Fair Lady
8. Don't Rain on my Parade úr Funny Girl
9. You're The One That I Want úr Grease
10. Roxanne úr Moulin Rouge

Börn sem söluvara?

Með frestun barneigna og aukinni ófrjósemi í hinum vestræna heimi er skiljanlegt að eftirspurn eftir börnum til ættleiðingar aukist. Að sjálfsögðu er það hið besta mál að börn sem fæðast í slæmum aðstæðum komist til fólks sem getur veitt því gott líf. Það sem ég óttast hins vegar mest þegar fréttir berast af mikilli "eftirspurn" eftir börnum til ættleiðingar, er að óprúttnir aðilar kunni að nýta sér neyð fólks og ræna börnum til að græða pening. Ég held nefnilega að það sé algengara en margur heldur.

Aukin eftirspurn eftir börnum til ættleiðingar á alþjóðavettvangi

Konur við stjórnvölinn á alþjóðavettvangi

Það hlýtur að vera sérstakt fyrir ráðamenn í Sádí Arabíu að fá sendinefnd, sem eingöngu er skipuð konum, í opinbera heimsókn frá öðru landi. Frá okkar bæjardyrum séð kemur það flott út að konur í valdastöðum í þjóðríki heimsæki land, þar sem möguleikar kvenna eru raunverulega afskaplega litlir þótt annað sé látið í veðri vaka, og sýni að í okkar landi séu konum allir vegir færir. Hins vegar væri gaman að vera fluga á vegg og heyra sjónarmið móttökuaðilanna, og hvað þeim finnst í raun og veru. Í þeirra menningu hlýtur það að virðast undarlegt að konur séu sendar einar til útlanda til að hafa orð fyrir þjóð sinni. Taka þeir mark á því sem þær hafa fram að færa? Kannski er þetta tómt kurteisishjal? Haldið þið að við getum breytt einhverju í djúpstæðri menningu Sádí Arabíu?

Ræddu málefni kvenna

Alþjóðasamvinna er framtíðin - setjum Evrópumálin á oddinn

Norrænt samstarf er ákaflega mikilvægt fyrir okkur og hefur á vissan hátt haft góð áhrif á hina sérstöku stöðu Íslands og Noregs utan við ESB en innan EES. Ástæðan fyrir því að norræna samstarfið hefur haldið, er fyrst og fremst vilji þjóðanna til að halda því og styrkja, en ekki má gleyma þeirri almennu ástæðu sem liggur í aukinni alþjóðasamvinnu á öllum sviðum þjóðlífs. Það er framtíðin, og löngu kominn tími til að óska eftir aðildarviðræðum okkar og Norðmanna við Evrópusambandið. Verst þykir mér hvernig málið hefur tapast í kosningum í dægurmálaþrasi. En nú er Halldór kominn þessa stöðu og verður reffilegur sem framkvæmdastjóri Norrænu ráðherranefndarinnar og verðum við Íslendingar að nýta þann tíma, sem hann verður í embætti, til að byggja upp samstarf til framtíðar. Hann hefur breytt skoðunum sínum og ættu aðrir stjórnmálamenn að geta þróað skoðanir sínar á sama hátt. Ég hvet alla stjórnmálaflokka til að setja Evrópusamstarfið á oddinn í komandi kosningum og þora að segja hvað þeim finnst! Hér beini ég máli mínu e.t.v. helst til Sjálfstæðisflokksins, þar hafa Evrópusinnar verið í felum undanfarin ár en ættu nú að geta komið út úr Evrópuskúffunum.

Halldór segir að norræna samstarfið muni eflast ef öll ríkin væru í ESB

Þurfum við á öllu þessu drasli að halda?

Getið þið ímyndað ykkur að kaupa ekkert nýtt í eitt ár nema það allra nauðsynlegasta? Mér finnst þetta áhugaverð tilraun og er viss um að maður myndi í fyrsta lagi gera sér grein fyrir hverjar raunverulegar nauðsynjar eru og í öðru lagi hvers maður getur hæglega verið án þess að gera sér grein fyrir því. Í þriðja lagi myndi maður eflaust þróa með sér ákveðna virðingu fyrir hlutum, virðngu sem mér finnst algerlega á undanhaldi hér á landi og síðast en ekki síst myndi maður spara pening! Hvernig væri að draga niður í neyslukapphlaupinu?

Fóru í eins árs verslunarbann á ónauðsynlegt dót

Ég elska túrista!

Sem fararstjóri til margra ára, þá elska ég túrista af öllum þjóðernum og spurningar þeirra og vangaveltur. Svona fréttir skemmta mér því mikið og auka á pælingar mínar um hvað fólk er frábært. Ég hef heyrt margt svipað þessu, þó get ég sagt landanum það til hróss, að það er meira um kjánalegar spurningar útlendinga hér á landi en Íslendinga erlendis.

Undarlegar spurningar ferðamanna

Nýjársgangan ómissandi

Það fyrsta sem ég geri á nýjársdegi ár hvert er að fara í nýjársgöngu. Mér finnst það algerlega ómissandi, alveg sama hvenær ég vakna eða hvernig veðrið er. En það er nú bara þannig, að mér finnst alltaf vera stilla, sól og frekar kalt á nýjársdegi, sem sagt ekta flott vetrarveður. Það er líka einhver von í lofti á þessum degi, fólk heilsar manni á förnum vegi og býður gleðilegt ár og það er eins og dagurinn gefi vissu um nýtt upphaf. Hefðina hjá mér má rekja má til þess að mér þótti nauðsynlegt að fara út með hundana í góðan göngutúr eftir stressið á þeim á gamlárskvöldi. Ég ætla að drífa mig út, sjáumst á Ægisíðunni. Gleðilegt ár!

Þungbærar áhyggjur

Greyið Victoria, það lítur út fyrir að áhyggjur hennar af gallabuxum séu raunverulegar og skipti miklu máli í hennar daglega lífi. Þetta er greinilega spursmál um líf eða dauða. Pælið í því hvað grey fræga fólkið þarf að ganga í gegnum, annað en við hin! Hlýtur að vera ömurlegt líf, ég er blessunarlega laus við þessar áhyggjur af gallabuxum og prísa mig sæla með lífið.

Viktoría Beckham óttast að gallabuxur verði sinn bani

Baugur styrkir sig á prentmiðlamarkaði

Breytt fyrirkomulag og eignaraðild á DV þýðir einfaldlega að Baugur er að styrkja sig á tímarita- og blaðamarkaði. Félag í eigu Baugs, sem á stærsta hlutann í "nýju" DV, gefur út tímarit eins og Veggfóður, Ísafold og líka Hér og nú. Hinir aðaleigendurnir eru 365 og svo ritstjórinn og sonur hans. Áhugaverð flétta. Félagið er smám saman að koma upp tímaritum í sama stíl og gamli Fróði gaf út. Lífsstíls- matar- slúður- og hús/híbýlablað, og svo má búast við breskum áhrifum í fréttamennsku DV.

Útgáfufélag í eigu Baugs og 365 tekur við útgáfu DV

Í göngutúr með ruslið

Ég hef verið að reyna að bæta mig í að fara með fernur, pappaílát og blöð í endurvinnsluna og hefur orðið vel ágengt síðan gámarnir komu hingað í hverfið. Um daginn höfðu safnast saman pappaílát í kassa og blöð í poka, og ákvað ég að taka það með mér þar sem ég var á leiðinni út í búð og skila því í gáminn. Þetta var um það leyti dags sem fólk er að koma úr vinnu og fara í búðir og margt fólk á ferli á Hofsvallagötunni. En það átti ekkert að líta illa út að vera úti að ganga með ruslið undir hendinni, því ég stefndi á gáminn. Þangað til ég komst að því að gámurinn var FARINN! Þá var ekkert um neitt annað að ræða en snúa við og fara í Melabúðina með ruslið í poka, eins og ég hefði skroppið með það í skemmtigöngu. Mjög lekkert. Hvert eru gámarnir farnir? Vilji minn til að safna fernum og öðru slíku er eiginlega gufaður upp og nágrannarnir halda að ég sé klikkuð. Og ég hlýt að spyrja mig hve mikils virði það er að ég taki þátt í endurvinnslunni.