Af Rómverjum, englum og djöflum

Fjölskyldan brá sér til Rómar í vetrarfríi barnanna, enda kjörið tækifæri til að kynna þeim vöggu evrópskrar menningar um leið og kíkt er í búðir og borðaður góður matur. Róm er ein af mínum uppáhaldsborgum í Evrópu og þreytist ég seint á að detta um sögu, menningu og fegurð við hvert götuhorn. Svo á ég frábæran vin í Róm, hann Tito, sem finnst ekki tiltökumál að hitta fólk og leiða það um götur og veitingastaði borgarinnar. Í þetta sinn kenndi hann dætrunum allt um pizzur og pasta og útskýrði að ekki má setja hvaða sósu sem er á hvaða pasta sem er! Að áeggjan Titos keypti ég bók Dan Browns, Engla og djöfla, sem einmitt gerist í Róm og las hana í næstu flugferðum mínum. Hún er hræðilega spennandi og mun betri en da Vinci lykillinn, ég mæli með henni. Að öðru leyti gengum við okkur til óbóta í Róm, versluðum pínu, borðuðum mikinn og góðan mat og drukkum í okkur menningu og sögu. Tito leysti mig svo út, eins og venjulega, með heimalöguðu Limoncello, namm, namm!

Athugasemdir

[Marta B Helgadóttir, 26.11.2007 kl. 22:49]

Skemmtileg færsla.

Gaman að frétta þetta með Dan Browns, Engla og djöfla. Ég var nefnilega ekki eins yfir mig hrifin af Da Vincy lyklinum eins og restin af heiminum virtist vera. Held að bókin hafi aðallega fengið góða markaðssetningu....

[Fararstjórinn, 27.11.2007 kl. 11:26]

Nákvæmlega, en þessi bók kom á óvart, og sérstaklega gaman ef maður kannast við þessa staði í Róm. Hún er virkilega spennandi og pínu hryllileg líka! En ég á reyndar eftir síðustu kaflana, vona að hún haldi út, afþví sagan er góð og hugmyndin gegnheil.