Hvernig er veðrið þegar það er "crisp"?

Í morgunþætti Bylgjunnar í morgun talaði þáttagerðarkona um að hægt væri að finna að haustið nálgaðist, þar sem veðrið væri farið að vera svona "crisp" og var það örugglega nothæfasta orðið sem henni datt í hug. Ég skil lýsinguna, en langar að finna upp orð sem lýsir þessari "crispy" tilfinningu, þegar loftið er brakandi án þess að vera beint mjög kalt. Hugmyndir vel þegnar.

Íslenskir hestar erlendis

Ég var að horfa á samantekt frá heimsmeistaramóti íslenska hestsins sem nú fer fram í Hollandi. Íslenski hesturinn er örugglega ein besta landkynningin okkar og frábært hve vel hefur gengið að kynna hann erlendis. En ég get ekki að því gert, að í hvert sinn sem ég horfi á íslenska hesta sem hafa verið fluttir út vegna keppni eða hafa verið seldir, þá er það tvennt sem vekur hjá mér ónotatilfinningu. Annars vegar hugsa ég alltaf hve heitt hestunum hlýtur að vera í ókunnu loftslagi, og hins vegar finn ég til sorgar yfir þeirri staðreynd að þegar hestarnir eru komnir út, eiga þeir aldrei afturkvæmt heim hvort sem eigendum þeirra líkar vetur eða verr. 

Breytt útilegustemmning

Með breyttum ferðavenjum og fjölbreyttara framboði á alls kyns afþreyingu um allt land hefur útilegu- og ferðamenning landans breyst mikið. Verslunarmannahelgin er ekki endilega mikilvægasta helgi ársins, helgin sem allir bíða eftir með uppsafnaðri spennu allt sumarið, helgin sem síðan stendur e.t.v. ekki undir væntingum þegar upp er staðið. Nú er hægt að sækja bæjarhátíðir og menningarsamkomur um allt land yfir sumarið, og er sú þróun jákvæð. Gistimöguleikar eru líka fleiri en nokkru sinni fyrr og tekið er tillit til allrar fjölskyldunnar í skemmtun og afþreyingu. Þessi þróun hófst e.t.v. fyrir um áratug og það hefur verið skemmtilegt að fylgjast með henni og taka þátt í að gera Ísland að betra ferðamannalandi fyrir innlenda og erlenda gesti, og best af öllu að fá að njóta þess sem okkar frábæra land hefur upp á að bjóða með fjölskyldu og vinum.

Mannlegur aldingarður

Dreif mig í fríinu að lesa Aldingarðinn, smásagnasafn Ólafs Jóhanns Ólafssonar sem kom út um síðustu jól. Þetta eru frábærlega vel gerðar sögur af venjulegu fólki sem á það sameiginlegt að ástin og tíminn hafa á einhvern hátt haft áhrif á líf þess. Sögurnar eru fljótlesnar og hreyfa við manni. Mæli með henni sem sumarlesningu.

Ostaskeraleitin mikla

Eitt af verkefnum sumarsins hefur verið að finna nothæfan ostaskera (ostahníf, ostaskerara) fyrir heimilið þar sem sá gamli góði gufaði upp með dularfullum hætti. Þetta var svona ostaskeri sem maður finnur aðeins einu sinni á lífsleiðinni, þar sem hann skar ost betur en aðrir slíkir. Hann var ekkert sérstaklega fagur, og því hafa verið nokkrir aðrir verið keyptir sem voru kannski flottari, en enginn þeirra hefur leyst grundvallarhlutverkið eins vel af hendi og sá gamli, þ.e. að skera fullkomnar ostsneiðar, án hlykkja, skrykkja eða annarra hnökra í ferlinu. Við höldum að sá gamli hljóti að hafa hafnað í ruslinu ásamt afgögnum af diskum, þar sem engin önnur skýring finnst á hvarfinu. Kannski maður þurfi að leita til Noregs, en ostaskerinn eins og við þekkjum hann er norsk uppfinning. Leit stendur yfir af verðugum arftaka...

Túttublómin eru komin!

Þegar ég var lítil - á áttunda áratugnum, þá gáfum við blómunum nafn eftir eiginleikum þeirra og hvernig við kynntumst þeim. Þess vegna heita baldursbrár líka túttublóm og biðukollur fíflanna blásublóm.  Hvönnin var músablóm, því í gamla Vesturbænum földu mýsnar sig í rótum hvannarinnar. Svo var það lakkrísblómið, sem ég hef nýlega lært að heitir Spánarkerfill, og flugublóm, sem ég man aldrei hvað heitir réttu nafni, en það var með belg fyrir neðan blómið sem flugur skriðu inn í. Peningablóm eða ástarblóm var arfi með hjartalaga lauf og lúpínan var sykurblóm, svo ekki sé minnst á breiðustu grasstráin sem voru að sjálfsögðu ýlustrá. 

Sumarleg frétt á sumarsólstöðum

Girnilegasta, sumarlegasta fréttin í sjónvarpinu í dag var af krökkum fyrir austan að stökkva ofan í Eyvindará í sólinni. Mig langar þangað, að stökkva ofan í ána, að vera í sólinni... mig langar út í sumarið! Það er allt fallegt við þennan dag, og ég hvet alla til að draga ekki fyrir sólina í nótt heldur hafa gardínur opnar og njóta ósvikinnar íslenskrar sumarnætur.

Kaupa, kaupa, kaupa! - ætli H&M viti af þessu tækifæri?!

Ef eitthvað er til sölu, þá kaupa Íslendingar það! Þetta er vitað mál og þess vegna er fyrirtækjum óhætt að senda hingað umframlagera af öllum andskotanum, allt selst. Saumavélar verða náttúrulega allir að eiga, sérstaklega ef grunur leikur á að þær gætu verið þúsundkallinum ódýrari en alla jafna. Alveg sama þótt maður eigi saumavél, það væri glapræði að kaupa hana ekki og tapa af þessum gróða! Þetta er hugsunarhátturinn hér á landi, og ég skil ekki því í ósköpunum H&M hefur ekki fattað að senda hingað ruslið sitt. Það myndi rjúka út eins og heitar lummur. 

Saumavélar streyma út í Kringlunni

Stóriðja í takt við tímann

Sú hugmynd, að bjóða erlendum veffyrirtækjum að setja hér upp netþjónabú, er líklega besta hugmyndin sem fram hefur komið í umræðunni um iðnaðaruppbyggingu og orkunýtingu. Hér væri um að ræða umhverfisvænan iðnað sem tæki ekki mikið pláss og mengaði lítið sem ekkert. Hægt væri að koma orkunni í verð, eins og stjórnmálamenn okkar virðast fyrir alla muni vilja gera, þjóðarbúið fengi tekjur af einhverju öðru en þorski og áli, og ekki verra að loks myndi kuldinn og vindurinn nýtast okkur sem söluvara. Þetta kalla ég stóriðju í lagi!

Kostnaður við orku til netþjónabús 20-30% lægri hér en í samkeppnislöndum

Hafa konur ekkert vit á fótbolta?

Ég var að horfa á 14:2, fótboltaþáttinn á RÚV, þar sem aðalumræðuefnið var gengi landsliðins á móti Svíum. Umsjónarmaður þáttarins ákvað að leita álits "fólksins á götunni" og tók allnokkra einstaklinga tali og spurði þá álits þeirra á landsliðinu og hvað hægt væri að gera. Það var engin kona í hópi þessara einstaklinga. Tilviljun? Vantrú á að konur hafi nokkuð að segja um fótbolta? Umsjónarmaður hefði allavega átt að sjá sóma sinn í að grafa upp einhverjar konur sem hann kannast við, ef hann var hræddur við að taka konur tali af handahófi.

Umskurður kvenna og hryllingur heimsins

Á sunnudaginn sá ég tvær fantagóðar bíómyndir, svona myndir sem vekja mann til umhugsunar um heiminn og mannkynið sem hann byggir. Önnur var Beyond bordersmeð Angelinu Jolie og Colin Powell. Hún fjallaði um yfirstéttarpjásu í London sem fær mjög sterka köllun til að taka þátt í hjálparstarfi sem síðan leiðir hana frá Afríku til Tsjétsjéníu í gegnum Kambódíu. Þar mæta henni hryllilegar aðstæður, allt frá þurrkum og hungursneyð til öfgahópa og hryðjuverkastríðs. Hin myndir var sunnudagsmynd Sjónvarpsins, Moolaadé eða Verndarkraftur, senegölsk mynd um konu sem hjálpar litlum stelpum að flýja umskurð eða "hreinsun" sem viðgengst á ungum telpum í mörgum löndum Afríku. Það er eitt af þeim málefnum sem ég tel að þurfi að berjast gegnhvað ötullegast í heiminum í dag, og eitthvað sem myndi ekki viðgangast ef fleiri konur hefðu verið við stjórnvölinn undanfarnar aldir, en það er önnur saga. Frábær mynd, sem tók á viðkvæmu efni á smekklegan hátt með blöndu af kaldhæðni yfir lífinu og tilverunni. Þakka RÚV fyrir að sýna mynd frá Senegal, gott framtak! Ekki skemmir fyrir að Pollý, Senegalpáfagaukurinn okkar gat heyrt tungu forfeðra sinna...

MR endurfundir

Á laugardaginn héldum við upp á útskrift okkar MR-inga 1987 á Nordica (Hilton), með tilheyrandi bekkjarpartýjum og endurfundum. Það var ferlega gaman, góð mæting og allir einhvern veginn afslappaðri með sig sjálfa heldur en á 10 ára afmælinu. Fólk er flest komið á nokkuð góðan stað í lífinu, stelpurnar í mínum bekk eiga heilu barnahópana og nokkrir með maka nr. 2. Okkur fannst við náttúrulega ekkert hafa breyst nema örfáir, og mesta furða hvað strákarnir eru sætir ennþá - jafnvel sætari en þeir voru með sítt að aftan og eyeliner í partýjum "in ðe eitís"! 

Rokið reddar

Það er greinilega fleira en mengun vegna reykinga eða svifryks sem ógnar andrúmslofti okkar, en samkvæmt þessari rannsókn í Róm má þar finna agnir úr öllum þeim efnum sem mannfólkinu dettur í hug að nota. Það er nú ljóta sullið sem hægt væri að greina í stórborgum á borð við Róm, London eða New York. Er í alvöru hægt að greina koffín í loftinu sem við öndum að okkur? Eða kókaín og maríjúana? Það sem ég segi, við eigum að vera þakklát fyrir rokið í Reykjavík, sem hvergi er hreinna eða kraftmeira en norðanmegin í Vesturbænum!

Kókaínagnir í loftinu í Róm

Ný tíska í auglýsingum?

Í sunnudagsblaði Moggans eru tvær teiknaðar opnuauglýsingar og fleiri stórar auglýsingar sem eru teiknaðar. Þær eru skrautlegar, sniðugar og vekja athygli. Það hlýtur að sparast stórfé við auglýsingagerð sem krefst ekki módela, ljósmyndara, sviðsmyndar, lýsingar, hugmyndavinnu margra o.s.frv. Nógu er samt dýrt að birta opnuauglýsingu í sunnudagsblaðinu. Hér er greinilega komin áhugaverð stefna í auglýsingagerð. Í blaðinu í dag voru þær bara svo margar, að ég þurfti að fletta fram og til baka til að fullvissa mig um að ég hefði ekki gripið Andrésblað í misgripum!

Úti að aka

Auðvitað er það ekki aðalmálið að vera með símann í hendinni, ég meina fólk hefur alltaf verið að gera fullt annað við stýrið en að keyra. T.d. ef maður er með börn í bílnum þarf oft að nota hendur í að rétta þeim eitthvað eða jafnvel aðskilja systkini í slagsmálum í aftursæti. Nú svo er algengt að sinna snyrtingu, varalitun eða tannaplokkun, fyrir utan það að örugglega um 90% ökumanna bora í nefið við stýrið - þótt það sé aðallega gert á rauðu ljósi. Það er fleira gert á rauðu ljósi, ég á vinkonu sem kynntist manninum sínum við þær aðstæður, þannig að fólk er líka í því að daðra milli bíla. Svo er náttúrulega gott að nota tímann og gleypa í sig skyndibitann og totta gosflösku eins og er algengt. Fólk hefur alltaf hlustað á tónlist og sungið af innlifun við stýrið, og eitthvað er orðið um að bílstjórar setji sjónvarp í bílinn, við hliðína á síma- og ipod tengingum. Margir eru farnir að hlusta á hljóðbækur, sem geta vakið ýmsar tilfinningar við stýrið, og þá er ótalinn fjöldi þeirra sem býður fleirum með sér í bílinn til að tala saman. Þá eru þær samræður væntanlega jafnhættulegar og símablaður, eða hvað?

Handfrjáls búnaður eða ekki, samræðurnar skipta mestu máli við aksturinn

Smá stórmenni

Lágvaxið fólk hefur komist ansi langt, ekki síst í skemmtanabransanum. Þar get ég nefnt sem dæmi Madonnu, Prince, Dustin Hoffmann... og örugglega eru einhverjir fleiri smávaxnir snillingar...

Rod Stewart kemur upp um eigin smæð